viernes, 26 de julio de 2013

El Paseo en Santiago está llorando...


Francisco Crivillés (1917): Rosalía de Castro no Paseo da Ferradura, Santiago



Con Follas novas Rosalía creou un universo novo e extremadamente persoal, no que o puro lirismo intimista acada a máis alta realización artística, alén das vivencias estéticas, nunha continua e angustiada pregunta sobre o sentido da existencia humana.


A poesía que se recolle nesta obra revela a conflitividade dun mundo no que non existen valores eternos e verdades absolutas, e onde o ser humano atópase totalmente só.

É a cosmovisión pesimista e angustiada a que transluce a crise de valores da sociedade capitalista fronte á seguridade da sociedade patriarcal, que aparece en descomposición pola acción daquela.



2 comentarios:

U-topia dijo...

La existencia humana y el azar... la fragilidad y el dolor.

Me gusta mucho Rosalía.

Isabel dijo...

Es para llorar, sollozar Y RECLAMAR muchas cosas para que no vuelva a ocurrir.